Dogodilo se na današnji dan
Povodom godišnjice rođenja Jelice Belović-Bernadžikovska donosimo zanimljivu biografiju ove svestrane književnice, pedagoginje i folkloristkinje.
Rođena je u Osijeku 25. februara 1870. godine. Osnovnu školu pohađala je u rodnom gradu, a nižu gimnaziju u Štrosmajerovom zavodu u Đakovu 1885. godine. Školovala se i u Samostanskoj učiteljskoj školi u Zagrebu do 1889. godine, a nastavila na višoj pedagoškoj školi u Beču i Parizu 1889-91. godine. Kao učiteljica radila je u Zagrebu, Osijeku, Rumi, Mostaru, a kao nastavnik na Trgovačkoj školi u Sarajevu od 1894-1907. Potom je postavljena za upravnicu Više djevojačke škole u Banjaluci, ali je ubrzo poslana u prevremenu penziju.
Taj period posvećuje proučavanju nacionalnog folklora, posebno umetnosti tekstila i veza. Najveći je poznavalac narodnog veza svoga doba, napravila je njegovu klasifikaciju, a kroz istorijski presek pokazala razvoj specifične ornamentike i simbolike. U Petrinji je 1909. godine osnovala žensku kućnu zadrugu u cilju revitalizacije narodne umetnosti. Ne samo da je objavila mnoge radove u svetskim časopisima na temu narodnog tekstila, pouzdano se zna da je poznavala i govorila devet jezika, nego je u Pragu 1910. Godine priredila izložbu Srpska žena, na kojoj je bila predstavljena ženska narodna umetnost. Godine 1907/8. posvetila se utemeljenju Etnografskog muzeja u Zagrebu. Takođe, vodila je dugotrajne pregovore oko osnutka Etnografskog muzeja Matice srpske koji je za osnovu trebao imati njenu privatnu kolekciju.
Posle uređivanja almanaha Srpkinjaponovo biva izložena progonu pa beži iz Sarajeva u Osijek, u koji se ponovo vraća 1917. i uređuje Narodnu snagu, jedini srpski list u čitavoj monarhiji. Posle oslobođenja nastavlja sa pedagoškim radom, najpre kao nastavnik na Trgovačkoj školi, a potom na Mešovitoj građanskoj školi u Novom Sadu sve do penzionisanja 1836. godine. Osim etnografskih priloga i studija objavljivala je radove sa polja pedagogije i dečije psihologije, pritom se zalažući za formiranje posebne nacionalne pedagogije. Poznata je njena socijalna studija Bijelo roblje, Koprivnica 1923., o prostituciji u savremenom društvu. Pisala je i beletristiku uglavnom socijalne tematike i knjige za decu. Bila je udata za Poljaka Bernadžikovskog, višeg sudskog službenika. Umrla je u Novom Sadu 30. juna 1946. godine.
